เดินทางไปหาสิ่งที่เรามีอยู่

Photographed by Jakksky

"หวัดดีคิดถึงมึงนะ ( ชา )
แต่คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่ได้นอนบ้านก่อนจะไปอยู่วัดแล้ว
ดันเป็นวัดสายของหลวงพ่อชาอีก ใจหายเหมือนกันหาเรื่องเองกูดันเลือกวัดที่ปฏิบัติ
วัดนี้ไม่มีบูชาไม่แจกวัตถุ ไม่รดน้ำมนต์ ตื่นตี2 กินมื้อเดียว อยู่ในหุบเขามีฝายทดน้ำ
สงสัยตัวเองเหมือนกันคงเพราะกูชอบหาคำตอบแบบจริงจัง
กูเป็นคนที่เชื่อว่าคนเรามีศักยภาพพอที่จะทำได้ทุกเรื่องเพียงแต่จะเจออะไรในตัวเอง
ย้ำในตัวเราเองนี่แหละ การที่เราออกไปกินข้าวนอกบ้าน นั่งรถเพื่อจะไปคุยกับเพื่อน
ที่อยู่ห่างกัน3ชั่วโมง หรือขึ้นเครื่องบินไปดูดวงจันทร์ที่ประเทศอื่น
ความอยากรู้นั้นเพียงเพื่อหาสิ่งที่เรามีอยู่แล้วนั่นเอง
(มันอยู่กับเรามาตั้งแต่เกิดแต่ต้องออกไปหาก็เท่านั้น ) "*

.............นี่เป็นสารจากนักบินคนนึงของเรา เพื่อนเราคนนี้เป็นคนคิดมากพูดน้อย
จึงไม่น่าแปลกใจ ที่ตัวหนังสือของเขาจะอ่านลื่นตาขึ้นใจดี
.....ตัวเลือกแรกของการที่เราจะตัดสินใจเดินทางออกไปที่ไหนซักแห่งก็มักจะเป็น
สิ่งที่เราอยากจะไปเห็น อยากไปทะเลเพราะอยากไปมองฟ้ากว้างๆและคลื่นขาวๆ
ไปไต่ปีนเขาสูงเพื่อไปสัมผัสหมอกและดอกไม้ป่า หรือแม้แต่ไปเที่ยวในดินแดน
แปลกตาเพื่อค้นหาความแตกต่างของชีวิต แต่

“การออกเดินทางไม่ใช่แค่เพียงการได้เห็นสิ่งที่แปลกใหม่แต่เป็นการได้เห็นสิ่งเดิมๆ
ในมุมมองใหม่ๆต่างหาก”

.....ระหว่างการเดินทางเราอาจได้ลิ้มรสอาหารแปลกปาก ได้พบเห็นผู้คนที่แตกต่าง
ได้สัมผัสอากาศหนาวเย็นกว่าที่เคยคุ้น ได้พบความไม่ปกติของวิถีชิวิต เสาะหา
ที่พักค้างแรมเพื่อความอบอุ่น....เพียงชั่วคราว
.....หลังจากกลับมาจากการเดินทาง อาหารมื้อแรกที่เราคุ้นเคยมักจะอร่อยเป็นพิเศษ
หรือสิ่งของในร้านขายของชำเจ้าประจำก็ดูน่าสนใจไปหมด โต็ะทำงานรกๆของเรา
ก็ยังเป็นที่ๆเราทำงานได้ดีที่สุด ความดีใจได้กลับมาเจอหน้าคนที่เรารัก ทำให้เชื่อว่า
ความคิดถึงมีอยู่จริง และเราอาจได้คำตอบง่ายๆว่า

“บ้านคือเคหะสถาน ที่อบอุ่นที่สุดของชีวิต”

.....เมื่อเรากลับมาพบในสิ่งที่เรามีอยู่ คล้ายกับสิ่งรอบๆตัวเราได้เปลี่ยนแปลงไป
ทั้งที่ในความเป็นจริงมันยังคงอยู่ของมันเช่นเดิม เพราะในแต่ละเที่ยวการเดินทาง
คือ“การเก็บสะสมแว่นขยายเพื่อส่องให้เห็นรายละเอียดของชีวิตเราเอง”

.....ถ้าเชื่อว่า ชีวิตคือการเดินทาง เพื่อพบเจอเรียนรู้เรื่องราวต่างๆแต่
เป็นไปได้ไหมว่า จุดสิ้นสุดของการเดินทางของชิวิตเป็นที่เดียวกับจุดเริ่มต้นของมัน

".....ทำให้นึกถึงมือถือที่ใช้อยู่ทำได้ทุกอย่าง ซื้อมาตั้งหมื่นกว่าบาท
แต่ใช้งาน อยู่แค่500 ( ถ่ายรูปได้กูก็เห่ออยู่อาทิตย์เดียว )
แต่ทั้งหมดนี้ไม่ต้องห่วงสิ่งที่อยากทำยังมีอยู่
ยังไง ก็ต้องกลับมา ใช่แล้ว...มึงต้องกลับมา...กูต้องกลับมา...เรากลับมา...
พวกเรากลับมาเจอกัน "*

คำทิ้งท้ายของข้อความก่อนที่เพื่อนของเราคนนี้จะออกเดินทาง....อีกครั้ง

Jakksky
June 8 2005
New york
*ข้อความส่วนหนึ่งจากจดหมายแจ้งข่าวการบวชของชา